آخرین توقف در سفر اخیر من به کوپرامونتانا در مزرعه Ca'Liptra بود. فقط فکر کردن به آن هنوز هم مرا لرزاند! fraintendetemi نشده, منظورم بادهای سردی بود که آن روز هنوز کمی مرا با خود می برد! شوخی به کنار, بازگشت جدی, من در مورد تأثیر مهمی که این شرایط اقلیمی بر کشت انگور دارد تأمل کردم.

در واقع, این توده هوا در حال حرکت, بر روی اقلیم کوچک عمل می کند, به کاهش رطوبت و در نتیجه جلوگیری از ایجاد بیماری های قارچی کمک می کند. همچنین, رشد حشرات گیاهخوار مضر برای محصولات زراعی و ناقلان ویروس عفونی برای گیاهان را محدود می کند., محدود کردن استفاده از تیمارهای گیاهی. من در مورد باد صحبت می کنم, این پدیده جوی با تنوع زیستی اکوسیستم های کشاورزی مرتبط است, و در این مورد, از درخت انگور. یکی از عناصر ضروری آب و هوا, که, همراه با تاک, به قلمرو و به مهارت کسانی که شراب می سازند, ویژگی یک محصول را بیان می کند.

آن روز, به مقصد رسید, من خودم را در یک آمفی تئاتر طبیعی واقعی غوطه ور دیدم. راستش را بخواهید، تشخیص صحت مکان واقعاً آسان نبود. در واقع, محل شرکت کشاورزی ضعیف علامت گذاری شده است. در هر صورت, پس از چند تماس تلفنی شفاف سازی, بالاخره توانستم بازدید خود را از Ca'Liptra آغاز کنم. انتخاب نام از ظاهر گل انگور الهام گرفته شده است, نوعی کلاهک محافظ برای گل آذین, که وقتی گلدهی انجام می شود جدا می شود.

یک مزرعه ارگانیک کوچک متولد شده در 2012 از اتحاد سه شریک, که, تحصیلات رشته شناسی را به پایان رساندم, پس از دوره کارآموزی در کوپرامونتانا – پایتخت تاریخی وردیکیو – آنها آنقدر عاشق این منطقه شدند که زندگی خود را به اینجا منتقل کردند. "با هم شراب درست کنیم", این پروژه است. یکی از آنها, روبرتو آلفیری – راهنمای مهربان من – او از مونزا به اینجا آمده است, سرزمین مبدأ آن: "در دوران شاگردی ام در کوپرامونتانا با وردیکیو آشنا شدم و از او قدردانی کردم. سیر تکاملی آن بسیار جالب است, به خصوص اگر حداقل پنج سال سن داشته باشد."

با دو هکتار باغ انگور آغاز شد, تا حدی بهبود یافت, امروز آنها نه نفر را بالا می برند. هفت در کنترادا سن میکله, منطقه تاریخی رو به جنوب – گرم ترین منطقه کوپرامونتانا – با خاک های بسیار شیب دار و تاکستان هایی با شیب متوسط 40 %, و دو در کنترادا سن مارکو. تاکستان های چمن دار فقط با مس و گوگرد درمان می شوند. در یک مرکز متوسط, هنوز در مرحله تنظیم, از 2012 آنها در یک سرداب کوچک که در مخازن فولادی و بتنی تصفیه می شود، شربت می کنند, در مجموع در حدود 20.000 بطری در سال.

صمیمیت, اسیدیته و معدنی بودن, وجه مشترک شراب آنها:

قبرس : 100% وردیکیو, مخمرهای بومی. بیان قلمرو کوپرامونتانا, اتحاد قطعات مختلف. تخمیر و تصفیه بر روی خرچنگ ریز, در مخازن بتنی, برای حداقل 8 ماه.

اس. میشل 21 : 100% وردیکیو. شراب تاکستان. 0,55 ها, 350 m s.l.m. با ردیف هایی رو به جنوب شرقی. تخمیر خود به خودی بدون کنترل دما در بارریکه های چند گذرگاهی. پیری برای 12 ماهها روی خرچنگ در پایان تخمیر e 6 ماه در بطری.

لوت : 100% وردیکیو, روش کلاسیک. انگورهای برداشت شده از یک قطعه a 380 m s.l.m. با ردیف هایی رو به جنوب. فقط در سالهای بسیار مطلوب تولید می شود. برای بیشتر در بطری تصفیه کنید 36 ماه.

کالیپترا : تربیانو در خلوص, مخمرهای بومی. دو مجموعه مختلف ساخته شده است: اولین, پیش بینی شده است, برای حفظ اسیدیته و دوم وقتی رسیده است, با خیساندن کوتاه بر روی پوست. جرم مورد نظر, تا پایان تخمیر جدا نگهداری می شود, سپس آنها برای اصلاح ترکیب می شوند, که در مخازن فولادی به مدت شش ماه بر روی شیره های ریز انجام می شود.

نارنجی : تربیانو در خلوص, مخمرهای بومی. آمدن از یک تاکستان منفرد a 220 m s.l.m. پاسخ به این. خیساندن طولانی روی پوست آن را با رنگ نارنجی رنگ می کند. پیری به مدت هشت ماه در فولاد بر روی لیموهای خوب.

آمیستا : Montepulciano در خلوص. آمده از یک تاکستان کوچک از 0,27 هکتار الف 200 m s.l.m. رو به غرب. مجهز به تازگی و نوشیدنی, از آنجایی که خیساندن کوتاهی از آن را انجام می دهد 2-3 giorni. تخمیر به بارریک های فرسوده و مخازن فولادی ختم می شود, تصفیه بر روی خرچنگ برای 9 ماه.

            شرکت کشاورزی Ca'Liptra – از طریق سان میکله, 21 کوپرامونتانا (AN) www.caliptra.it

بازار, خیلی زیباست که هنوز کمی شناخته شده است. من بیش از هر چیز به سرزمین داخلی اشاره می کنم, و, برای طرفدارانی مثل من, به مسیرهای شراب باستانی آن. مسیرهایی پر از تپه ها و روستاهای تاریخی که چشم ها را از زیبایی مناظر می درخشد.. در میان بسیاری از, در آخرین سفرم, من می خواستم یکی را انتخاب کنم که همیشه با کشت انگور مرتبط بوده است. شهرداری نیمه کوهستانی که نام آن به آیین الهه کوپرا اشاره دارد, محافظ الوهیت کج از باروری زمین. من به کوپرامونتانا اشاره می کنم, روستای تاریخی واقع در 505 metri s.l.m. در قلب Marche, che dal 1939 عنوان پایتخت وردیکیو را به دست آورده است, برای پیشرفتی که توانسته است به این تاک بدهد.

یاد سالهای پیش افتادم, به یکی از دوره های مقدماتی شراب من, من شباهت ژنتیکی را پیدا کردم که Verdicchio را به گونه‌ای از انگور Veneto متصل می‌کند. من به Trebbiano di Soave اشاره می کنم, در استان ورونا و ویچنزا رشد می کند, اما نه تنها. در میان معتبرترین فرضیه ها، به نظر می رسد که این «خویشاوندی» باستانی ناشی از مهاجرت کشاورزان ورونی است که در قرن پانزدهم, برای فرار از طاعون, آنها به آنکونا نقل مکان کردند. یک مهاجرت اجباری و مستند, که باعث شد مردم ونیزی قلمه های ریشه دار انگورهای خود را با خود بیاورند. بدیهی است که در طی قرن ها این درخت انگور توانسته به خوبی با شرایط ریزاقلیمی و ویژگی های ژئومورفولوژیکی خاک سازگار شود., خود را در بهترین حالت خود ابراز می کنند و هویت ارگانولپتیکی واقعی را به خود می گیرند, به همین دلیل می توان آن را یک تاک بومی در نظر گرفت. Verdicchio - که نام آن از سایه های سبز مداوم انگور سرچشمه می گیرد – یک انگور همه کاره است که, اگر به سن گذاشته شود, برای پیچیدگی و ظرافت آن شگفت آور است. دو فرقه: وردیکیو از قلعه های جسی, شخصیت و ساختار با ویژگی های مهم الکلی, و Verdicchio di Matelica, ظریف تر و با محتوای الکل متوسط.

ماریو سولداتی در پاییز 1970, در سفر دوم خود برای کشف شراب های واقعی, او برخورد خود با وردیکیو را در «وینو آل وینو» بازگو کرد., و یا بهتر, با Verdicchio از کارخانه شراب سازی Castellucci di Montecarotto. تجربه ای پر از رایحه های تند, تازه, تند. رنگ های زرد نی مایل به سبز. طعم ها ابتدا شیرین می شوند, سپس ترش, con un’aromaticità che a Soldati riportò alla mente alcuni Riesling, چابلیس, Gewürztraminer و Pinot Grigi: «کلاس همینطور است, اما ترکیب عطرها متفاوت است, مخصوص verdicchio, یا حداقل این وردیکیو, و, در کوتاه مدت, منحصر بفرد."  به کنار, قلمرو Cupramontana به طور جدایی ناپذیری با کشت انگور و تولید Verdicchio مرتبط است.. قدم زدن در شهر قدیمی, با جنبه قرون وسطایی معمولی, به نظرم مغازه‌هایی که در زمینه فروش مواد معدنی تخصص دارند بسیار جالب بودند. دیدن ویترین آنها گویای علایق مردم این دیار است.    

در ادامه راه رفتنم ناگهان نگاهم به یک سازه با عظمت تبدیل شد. یک جواهر معماری که قدمت آن به اوایل دهه 1700 برمی‌گردد و من تمام قصد بازدید از آن را داشتم.. حیف که بسته بود! با وجود این, come spesso accade nei piccoli paesi, اگر لطف کنید بپرسید… شما دریافت می کنید! این بار هم به لطف مشاور فرهنگی شهرداری کوپرامونتانا بود, مادالنا منچلا مهربان, che per caso si trovava sul posto per sbrigare alcune faccende. مهمان نوازی مهربان و دوستانه او به من اجازه داد تا از آن بازدید کنم من – موزه غار, برنامه سفر موزه واقع در غارهای باشکوه صومعه سانتا کاترینا. هزارتوی تونل حفر شده در ماسه سنگ محافظت شده توسط وزارت میراث فرهنگی و فعالیت ها, که در آن محصول نمادین این سرزمین از طریق پنل های نمایشی و مطالب آموزشی بیان می شود: وردیکیو. در داخل نیز وجود دارد موزه برچسب, که در آن برچسب های متعدد انتخاب شده توسط جایزه 'برچسب طلایی' به نمایش گذاشته شده است.

L’ultima tappa della mia escursione a Cupramontana è stata all’azienda agricola Ca'Liptra. Ma di questa visita vi racconterò meglio nel mio prossimo scritto. یک, perché quel giorno le forti folate di vento mi hanno fatto pensare alla sua importante influenza in viticoltura. با این حال، قبل از نوشتن، می خواهم خودم را بهتر مستند کنم. 😉

موزه های MIG در غار Cupramontana (AN) – www.museiingrotta.it

اعتبار عکس Verdicchio: Turismo Cupramontana www.turismo-cupramontana.com