Le ricette delle mie vacanze a Ponza: Fusilli alla maniera di Ponza, Acciughe marinate di Agostino (in copertina), Patate al finocchietto selvatico, Criscito: lievito madre naturale, Liquore al finocchietto selvatico.

Chi è appassionato di storia come me, tendenzialmente è attratto da tutto ciò che ne consegue. Amo visitare gli antiquari, curiosare tra gli oggetti antichi e indossare vestiti vintage. در برابر دیگر, da sempre, ho un’ammirazione particolare per le auto d’epoca sportive. Questo mio trasporto è rivolto anche ai libri e ai vecchi giornali. کم هم فن, a Roma, ho passato ore e ore su delle edizioni della Domenica del Corriere di oltre cinquant’anni fa, leggendo vecchie barzellette e gli articoli settimanali di enogastronomia di Luigi Veronelli. Non saprei esattamente spiegare il perché, ma tutto ciò che ha una storia mi affascina da sempre. La stessa cosa vale per le tradizioni, و, nella cucina, per le ricette della memoria legate al territorio.

Nelle mie ultime vacanze, a Ponza, passeggiando lungo il viale del porto, mi ha colpito un vecchio libro di cucina aperto in bella vista all’ingresso di un negozio. Incantata mi sono immersa nella lettura, sfogliando pagina dopo pagina… Il mio tempo libero, dovunque io mi trovi, ma in particolare quando viaggio, è scandito da elementi essenziali: ritmi lenti, natura e cucina del territorio. برای این, در زیر, riporterò alcune ricette tipiche del posto che ho letto, sperimentato e assaggiato. Oltre a condividerle, ne farò memoria e soprattutto buon uso.

Fusilli alla maniera di Ponza

In olio d’oliva soffriggere 600 grammi di peperoncini verdi mondati di gambi e semi. Aggiungere 600 grammi di pomodorini ciliegino interi con un pizzico di pepe nero, salare e, a fuoco lento, portare a cottura fin quando i pomodorini si saranno sfaldati.
Condire i fusilli cotti al dente aggiungendo qualche fogliolina di basilico.

Acciughe marinate di Agostino, un pescatore di Ponza

Le acciughe o le alici (i pescatori le chiamano in un modo o nell’altro in base alla dimensione), sono ricche di calcio, اهن, روی, proteine, vitamina A e omega-3. Un pesce azzurro salutare ed economico che si può preparare i molti modi e che fa bene alle nostre ossa.

Pulire delle acciughe togliendo loro la testa e le interiora. Una volta sciacquate passarle in un tegame in cui, precedentemente, è stato fatto soffriggere uno spicchio d’aglio. Unire qualche pomodorino, un cucchiaio di aceto bianco, sale e origano. Far cuocere per cinque minuti a fuoco vivo e servire.

Patate al finocchietto selvatico

Tritare due cipolle e farle imbiondire in una padella con olio. Aggiungere quattro patate tagliate a tocchetti. Cuocere per dieci minuti in poca acqua bollente salata due mazzetti di finocchietto selvatico tritato grossolanamente, e unirlo con la sua acqua alle patate fin quasi a coprirle. Stufare a fuoco medio per circa venti minuti fino a quando il liquido si sarà asciugato quasi del tutto. Aggiustare di sale e peperoncino secondo i gusti.
Stufato più a lungo, finché il tutto diventa quasi una crema, ci si può condire la pasta.

Liquore al finocchietto selvatico

Raccogliere venti capolini freschi di finocchietto selvatico, lavarli e asciugarli. Quindi immergerli nell’alcool in un contenitore di vetro a chiusura, e lasciare macerare per circa venti giorni. Una volta passato questo tempo filtrare e imbottigliare.

Criscito, lievito madre naturale

Impastare 200 grammi di farina, 90 grammi di acqua, 1 cucchiaio di olio e 1 cucchiaio di miele fino a formare un panetto. Quindi togliere 100 grammi dell’impatto ed aggiungervi 100 grammi di farina e 45 grammi di acqua a temperatura ambiente. Mescolare bene e, richiuso nel contenitore, lasciare riposare altri due giorni; ripetere l’operazione e riporlo in frigo. پس از 5 giorni ripetere nello stesso modo, e ancora per altre due volte, (in pratica per una durata di 15 giorni).

Quando si utilizza il lievito per fare il pane, brioche ecc., se ne prende una parte, mentre quella rimanente si integra per ugual peso con farina e acqua fino a… quando volete. Per panificare va utilizzato circa 1/3 di lievito rispetto alla farina da utilizzare, quantità che aumenta lievemente se si usano farine integrali, perché lievitano meno facilmente.

Fonte ricette: “Ponza, cucina tradizionale e nuove tendenze” di Pina Di Meglio, Silverio Mazzella e Gennaro Mazzella

چند شب پیش انریکو Fiorentini, آشپز دل رستوران Canneto در وسبک میلان هتل فرودگاه Malpensa, من فقط شگفت زده شد! اجازه بدهید من توضیح دهد که چرا ...

وقتی که من را ببینید در شبکه های اجتماعی عکس از غذاهای بدون کوچکترین توضیحی نوشته شده I stizzisco تا حدودی. من می خواهم به درک آنچه من می بینم, و آن را به این دلیل که حس کنجکاوی بدانید که من از درخواست اطلاعات در مورد خلق از حملات نگه ندارد به طبخ در وظیفه.

من معتقدم که کنجکاوی, روزه بن, برای موفق شدن. عادلانه E 'به درخواست بدون ترس از ندانستن. بسیاری از نمی دانم, اما افسوس که نپرسید. شما می توانید فرهنگ غذایی خوب, شراب, روغن و سرکه و همچنین, آموزنده با قرص های که شما را به جهان زیر آب از چیزهای خوب را کشف.

خوب, این بار عکاس آشپز خالق به باریکش شود انریکو ها Fiorentini است.

I confessarvi, از آنجایی که من خودم تقریبا آن را باور ندارد, که, بعد از چند بار که از قضا من به عدم اشاره کرد, به چاره خواست به اختصاص یک ظرف, اما نه تنها, او همچنین به من گفت مگر من از او بخواهید! 😉

دفعات بازدید: زیر را به عنوان او شرح داده شده…

"Fettuccine با برنز زعفران کشیده شده با کرم رازیانه, prugne rosse و کاکائو "

سینتیا, la fettuccine با برنز زعفران کشیده, تولید محدود است دره کوچک و تنگ’Az. AGR. تاکستان های بیشتر, شرکت بسیار کوچک Marche, و نه کوچک, که صاحب یکی از ساده ترین و اصیل ترین مردم من تا حالا دیدم است.

La prugna Rossa از در این دوره در بالاترین حد خود, با تعادل بین تلخ و شیرین بسیار sugosa. La لوبیا کاکائو غنی می دهد و شخصیت crispness و اقتدار در مورد زعفران, ادویه نجیب ساخته شده از قلب گل. Il رازیانه وحشی در آخرین, این چمن خود به خود برای برتری در این فصل است, طراوت می دهد, لذت بخش احساس سبکی و پاکیزگی در کام.

من این غذا اختصاص داده شده چرا که من فکر می کنم شما یک مقدار زیادی از شباهت با تمام این ویژگی ها من فقط ذکر شده. ظرافت، درک و سادگی پیچیده ... ترکیبی از کیفیت است که ممکن است به نظر می رسد متناقض, در حالی که از سوی دیگر هر یک از آنها می جبران است.

من باید بگویم که من خوش متعجب شد انریکو. آیا شما فکر می کنم که به زودی به عنوان من او را ملاقات من کمی نفرت انگیز بود. من از او پرسیدم به من کمی بگویید’ در دی, اما با یک پیشنهاد, برای استفاده از قلب…

چه کسی انریکو Fiorentini است? منظور من از مرد, و همچنین به عنوان آشپز ...

سینتیا, من می توانم با گفتن شما شروع که من را دوست داشت که در آشپزخانه به خاطر من, برای کار, آنها اغلب غایب بودند. شنبه روز بازار بود, شما خرید, و پس از آن, بازگشت به خانه, شما سبزیجات تمیز. من هم دوست داشتم کتابچه راهنمای و پردازش محصول در مواد غذایی, جالب بود, و هنوز هم است. من به یاد داشته باشید کتاب آشپزی قدیمی موجود در یک کشو, “Carnacina”. در ابتدا به نظر من غیر قابل فهم, سپس, به مناسبت گرفتن togethers در پایان مدرسه در زمان متوسط, من جسارت به برخی از شیرینی بی شیرینی سنگ مرمر به درستی نمک ترشی استفاده نمی شود, من در فکر هنوز هم لبخند ...

هنگامی که زمان را انتخاب کنید آدرس دبیرستان آن آمد من به دو جهت به سمت هتل وسوسه شد. من از فداکاری های زندگی که من از وارد شدن به بود آگاه نیست. از سال اول من از آشپز من در آن زمان درگیر شد, مارکو Olivieri, رویدادی کوچک در فوق برنامه. در فاصله I می تواند به شما بدون شک که من تا به حال هیچ شانس بگویید, چرا که آن را یک حرفه ای جدی که کار خود را با شور و شوق انجام شد. این کلمه کلیدی برای کسانی که به سمت این کار در حال حرکت است, عشق و شور و احساس, مورد نیاز اساسی برای کسانی که می خواهند به طبخ.

من پنهان نیست که من تلاش بیشتر را در محل کار و در مدرسه, البته زمانی که فرصت وجود دارد; من از این فرصت برای تشکر از خانواده ام که همیشه به من به طور مداوم پشتیبانی. پس از فارغ التحصیلی من با تجربه برای اولین بار آغاز شده, دا پک, از دی لئوناردو Orti, توسط دوک میلان, به ساحل زمرد و توسکانی, پس از آن در خارج از کشور ادامه, با دیدار از فرهنگ های مختلف و غذاهای قومی. دگردیسی مداوم و مرد آشپز که در من بود.

با سفر های خارجی بسیاری از چیزها در زندگی من را تغییر داده اند, جایگزین تنهایی, malinconia, فاصله. این پس از آن بود که من تمرکز بیشتر در کار, بستن خودم, در دنیای من, قطعا با تاثیر مختلف بر بودن, تبدیل شدن به کمتر اجتماعی, کمتر ارتباطی, بیشتر نزدیک, تحمل و مودی. هنگامی که tornavo, بعد از مدت طولانی اقامت در خارج از کشور, من پیدا کردم خودم تقریبا در یک محیط است که نمی تواند تشخیص یکباره. وقتی که آمد آن زمان به من ترک حمله به اضطراب و غم و اندوه ... توالی احساسات قوی که من در آشپزخانه ریختن شد, شاید, زیرا با گذشت زمان, رشد می کند احساسات ...

این چیزی بود که من می خواستم به Enrico, من می خواستم به بیرون می آیند و به همین ترتیب انسان بود. خواندن کلمات او, علاوه بر به تحریک, من درک می کنم کمی بیشتر آنچه در آن به معنی امروز را یک آشپز می گوید:. کسب و کار سختی که, دیده را از خارج, واقعا این ایده از مشکلات را ندارد. همانطور که من اغلب می گویند, به درک مردم و کار خود را, تنها آنها زندگی می کنند, به طور مستقیم در "میدان".

هنری نیز دوست دارد موسیقی. این چیزی است که او می خواست به من بدهد, موسیقی یادآور دریا, املاک, و پابرهنه راه رفتن بر روی شن و ماسه ...