De wielen van het leven, door schoenmaker restaurateur in een trullo in Martina Franca.

Peppino is graag zeggen… "Com dsc u cor Toq"

Peppino, eerste schoenmaker en vervolgens restauranthouder. Het begon allemaal in 1969 wanneer, erven van een Trullo, niet ver van het centrum van Martina Franca Taranto, besloot om zijn vrouw te nemen met een catering bedrijf op basis van huisgemaakte gerechten, typisch voor de streek.

De 3 afgelopen juni gevierd zesenvijftig jaar huwelijk. Van deze vereniging zijn geboren drie kinderen, van wie er twee met hem te werken actief in de lokale familie, de 'Trattoria van de Wielen '.

Ik heb gekend Giuseppe Ceci, Peppino, in een zomer avond niet al te lang geleden. Ik heb vrienden bracht na een wandeling in de prachtige Martina Franca, elegante stad met een rijke geschiedenis in het hart van Valle d'Itria. De Prof. Piero Marino herinnert het zich goed:

“QVerschillende UI Scheduler e barocco " de titel in juni '97 tijdschrift 'Bell'Italia' over het oude centrum van Martina Franca. Het was de klasse van de heren die, in de tweede helft van de achttiende eeuw, Hij besloot om zichtbaar haar economische macht te maken door het initiëren van een proces van herstructurering en landschapsarchitectuur van de oude 'court huizen’ (kleine masseriole in land), die waren de woningen van de heren.

Het land wordt, als bij toverslag, in een authentiek museum wijdverspreide: portals barok en rococo, versierd met rollen en kariatiden, Corinthian hoofdletters en kleine saters, puntjes op de straten van de stad. Zwellen en elegante smeedijzeren balkons gluren vanaf de bovenkant van gebouwen. Het interieur van de woningen zijn versierd met fresco's in de hallen voor de ontvangst, naar amoureuze ontmoetingen, een kleine concerten.

–

Het was tijd voor het diner, en de wens om een ​​avond door te brengen in een lokaal restaurant en rijke geschiedenis heeft de keuze vallen op een Trattoria degenen die ik graag gedaan, die met een hoofdletter T, die waar de sfeer is warm en gastvrij…

Met Peppino worden onmiddellijk in tune ingevoerd. Terwijl ik luisterde naar zijn verhalen die ik keek naar de uitdrukking op zijn gezicht een typisch voorbeeld van de mannen die met passie leefde, tussen werk en veel offers. Eigenlijk heb ik iets gemist, maar alleen omdat het dicht in Tarantino praten niet heeft me toegestaan ​​om alles te begrijpen.

Dat Peppino was een leven van grote passie voor het land, voedsel, maar ook voor de geschiedenis. Toen hij zich realiseerde dat mijn interesses waren vergelijkbaar met zijn, me 'letterlijk bij de hand genomen' leidt me naar zijn museum te bezoeken. Een rijke verzameling van historische artefacten die hebben mij te verliezen spoor van tijd totdat, opgeroepen voor het diner, Ik werd lid van vrienden aan tafel. Vanavond maken me zitten was echt vermoeiend ...

Niet alleen Angelo, zijn zoon, Ze sprak met hem. Ook maakte hij een andere engel, in dit geval zijn neef.

Cynthia, Peppino oom is een alleenstaande man, een 'onvermoeibare werker leefde in de naam van opoffering en respect voor anderen. Zijn sympathie is besmettelijk. Het is een bescheiden man die rust zendt, een goed voorbeeld voor ons allen. Ik herinner me een paar zomers geleden , wanneer, Oom Peppino in het restaurant was de organisator van een geweldige show, Onverwachte en plotselinge, een van de beste herinneringen van mijn leven.

Ik had het diner, Hij zit aan een tafel in de voorzijde van de trulli met een paar van mijn vrienden Venetiaanse muzikanten. In die unieke, met de krekels op de achtergrond en onder een sterrenhemel, degustavamo in vreugde al het goede dat de zoete tante Graziella had voorbereid. Mijn vrienden waren enthousiast en blij om te lezen wat de Apulia, zowel voor het koken en voor kunst. Plotseling besloot ze ons iets te geven om tegen te gaan. Ze vroegen om een ​​gitaar die we gevonden in ongeveer een half uur ... en hier is de magie! Ze begon te spelen, het geven van het leven een onverwachte concert. Aan de tafel zongen, en beetje bij beetje zelfs de andere klanten benaderde ons om een ​​enkele koor van stemmen en applaus te vormen.

Op grond van die maan alles surrealistisch leek ... We gingen op voor uren, in de nacht, omdat niemand wilde vertrekken, niemand wilde die betovering te breken dat de muziek had gemaakt. Het is een kostbare herinnering dat ik leefde in een magische plek. Mijn vrienden waren de gitarist en zanger Mark Anzovino Marnit Calvi.

Ik heb ook niet te vergeten de avond gaf ze… Afscheid nemen Peppino vertelde me: "Cynthia, de rumaste cuntente?"Mijn antwoord was een glimlach, decisis en of!