Waar waren we met de 'vrouwen met de hoed'?! Ah si, Julia en ik waren vertrokken Nekorkina, na tour Amalfi Coast, gingen we naar Napels met de Vesuvius op de betoverde blik gericht…

Een, want ik had eindelijk georganiseerd, met de hulp van zijn Justin Catalaanse, een bijeenkomst in San Giorgio a Cremano in de provincie Napels, met Francesco e Salvatore Salvo, pizza voor drie generaties.

Twee vrouwen met hoed, een Lombard-Venetiaanse en Roman in Moscow, rond Napels om kleur te geven aan de stad!

Als ik denk aan de uitdrukking van het personeel van de pizzeria op onze aankomst, nog steeds ontgaat me aan het lachen! Wie weet wat hij moet gedacht hebben?! Vrienden, in alle gevallen de verbazing duurde eigen kleine, omdat, Als je binnenkomt, hebben de overhand glimlach en handdrukken! 😉

Ik heb al Francesco en Salvatore Salvo dankzij enkele van onze e-mail uitwisselingen wist, en, door de verhalen die Justin gaf me hen. Ik de woorden die ik zei hetzelfde ochtend ontmoette ik hen herinneren… "Cynthia, je zult zien dat twee 'marcantoni' die u zal worden gepresenteerd!"Vlotten, Ik moet toegeven dat ik gelijk had! 🙂

Twee vrouwen met hoed en… Salvatore en Francesco Salvo

Ernstig, Ik kan met zekerheid zeggen dat na het beluisteren, na vele glimlachjes, na mijn kleine provocatie met als enig doel deze ter, dat de persoon, de echte, bewijst, Ik complimenteerde het werk dat zij doen.

Terwijl Julia verdiept de technieken van het deeg met Salvatore, Ik, met een oor luisteren naar hun, met elkaar en praatten met Francis over hun producten, over hun projecten en wat ze doen in de omgeving. Uiteraard waarover te luisteren, we ook opgeofferd aan smaak! Ahhh leven dat offers 'is, zou mijn vriend Martin!

In hun toespraken, ik hield van woorden als eenvoud horen, enthousiasme, trots, passie, respect voor de lokale cultuur en familietraditie. Maar niet alleen, omdat het ding dat maakte me meer plezier, is het ontdekken dat hun kaart Pizza's bevorderen sommige van de kleine boerderijen die gebruik maken van de producten. En ik, als ik hoor over de promotie van de landbouwbedrijven, mi illumino!

Een andere is dat de samenwerking met de chef-koks van verschillende Italiaanse regio's, "Interpretatie van 'de pizza op een persoonlijke manier, leven hebben gegeven aan 'de sterrenhemel pizza'. Ik spreek van die van Antonio's Restaurant Cannavacciuolo Villa Crespi, Nino Di Costanzo's Restaurant Het Mozaïek, Gennaro Esposito's Restaurant Torre del Saraceno, om die onlangs zijn toegevoegd Chicco Ceredigion Restaurant Da Vittorio, Davide Oldani's Restaurant D'O, en Mauro Uliassi Restaurant Uliassi.

Na uiteindelijk bekend, na het bekijken van hen in het oog, nu, Ik kan nu zeggen, Ik zag in hen het verlangen om goed ... de wens om samen te doen. In questo momento così difficile per l’Italia le sinergie sono di fondamentale importanza.

In dit verhaal kon ik deeg en pizza schrijven, maar ik schrijf uit de kennis van personen. Door mijn bezoeken die ik kan beter inzicht in hun bedrijf en hun producten, schrijf ze, wanneer zij dit nodig achten, kan ik haar laten weten.

Het verlaten van die dag, Ik nam afscheid van de vrienden. Ik woon dus mensen, een ander zou niet zinvol voor mij, soprattutto per l’amore che metto in quello che faccio.

Ik begroette hen met deze woorden: "Jongens, al gaat geweldig, kun je heel veel voor dit gebied, voor zijn producties en zijn mensen. Voeten stevig op de grond, altijd, niet om de slechte wind luisteren, het belangrijkste is dat u doorgaan op uw manier, consequent, volgens uw overtuigingen. Al het andere, zal alleen te zijn ..."

Dat is de filosofie die ik van toepassing op mijn tweede leven, een leven met veel emoties…

Een gesprek met drie.

Cynthia Tosini: Een rieccomi! Hallo Justin, hello Fausto! Vandaag is het weer te praten over kruiden ... en dan ben je de respondenten! Wandelen in het weiland met de producenten van Fontina, we praatten van deze plant die ze gebruiken (bladeren en bloemen) het hele! Maar ik zeg al! Voor ontsteking, de dermatiti, tegen verkoudheid, voor problemen met de spijsvertering, e chi ne ha, enzovoort! Kortom, we willen praten! Daiii, wanneer u spalmarvi zonnebrandolie en zonnebaden klaar bent, om te lezen over dat we vandaag praten over kruidengeneesmiddelen! Door de manier waarop ik ben het aanbrengen van een foto van de plant die ik persoonlijk heb gedaan 2000 meter, heet Keizerlijke (Peucedanum ostruthium) o Agru dialect in de Valle d'Aosta.

Justin Catalano: Maar wat crèmes!! Wat doe je sfotti? 😉 Incominciamo col dire che l’Imperatoria… is ook te vinden op lagere hoogten, e al sud.

Fausto delegatie: Ik weet het Imperatoria, reeds uit de naam van een programma! Ik proefde in Frankrijk drank frataioli op basis van deze, zoals Angelica. Bepaalde aromatische oliën van haar wortelstokken zijn vele. Ik weet dat ze in Zwitserland gebruiken de bladeren en de wortelstok naar smaak kazen.

Cynthia Tosini: Fausto zult het niet geloven… Terwijl het spreken met de fabrikant van Fontina, over het gebruik van deze plant, ineens zei ik: "Maar zet in de Fontina, ons?!"Het zal beginnen te doen… We zullen fontina therapeutische!

Justin Catalano: Dit ding Ik ben geïnteresseerd in en niet een beetje!

Fausto delegatie: Bella het nieuws van de toekomst fontina… Healing, ah ah 🙂

Cynthia Tosini: Een oude boer vertelde me valdostano, dat zowel de bladeren en de wortelstok dell'Imperatoria, worden gebruikt voor therapeutische doeleinden generaties. Daarom, hij maakt ze nog steeds droog in de schaduw, Vervolgens zet ze in een ademende doos, en dan voor het hele jaar door gebruik van verschillende huidontstekingen. Kook de gedroogde extract, die zet het dan in een doek gesloten met het mo 'staafje met de resterende vloeistof. Gebufferd op de benadeelde partij lijkt wonderbaarlijk ... het is inderdaad!

De natuur ... genezing! 😉

Ik ben een vrouw van vele passies is bekend feit ... Een van deze is voor geneeskrachtige planten, le erbe Spontanee, en natuurlijke remedies. Zodra ik hoor over het is alsof er een antenne op mijn hoofd om op te staan ​​om te pikken het signaal.

Het misbruik van drugs is nu onder de ogen van alle.  En 'op maat in de rij niet de supermarkt ... maar in de farmacie! Mah! 🙁 Dobbiamo fare un passo indietro, en terug te keren naar het oude systeem een ​​keer, indien mogelijk natuurlijk.

Ik heb onlangs pad 400 km om naar een dokter te luisteren in een kasteel in Piemonte. Samen bespraken ze de natuur, biologische… begrip soms misbruikt en niet altijd daadwerkelijk beoefend, e di rimedi naturali. Ma è stato il nome, en vooral de eigenschappen van een plant mijn aandacht vangen: de Stevia Rabaudiana. Je weet dat het? Vertel de waarheid, echter,! 😉 Ik heb deze dag bekend. Volgende, thuis, Ik begon te zoeken naar informatie, en tot mijn verbazing ontdekte ik dat velen zoals ik, kende haar niet helemaal… expert en non expert. Ik was vastbesloten, en ik ben ervan overtuigd dat iemand het zou schrijven zoals het hoort. Vriend Justin Catalano aanvaard mijn verzoek…

Dolce Stevia ... de groene revolutie!

Justin Catalano

Persoonlijk heb ik nooit geloofd in samenzweringen in het voedsel, hoewel vele keren dat ik had in de feiten die bestond gezien. Dat van Stevia Rabaudiana, en niet omdat ik dat zeg, Maar het lijkt recht naar velen. Maar hoe zou de vriend Cinzia Tosini beginnen we van de grond af!

De Stevia rebaudiana is een vaste plant afkomstig uit de grensstreek tussen Paraguay en Brazilië. In volle ontwikkeling bereikt 80 centimeter lang. De bijzonderheid van dit leuke en groenblijvende struik, is dat het de kracht heeft om te zoeten, en dat heeft gewerkt van de Zuid-Amerikaanse bevolking altijd. Velen van jullie zullen zeggen dat er in de natuur veel andere planten hebben zo'n kracht. True.

U moet weten echter dat studies van deze plant uitgevoerd kunt u zowel gebruiken in de vorm van verse bladeren en droog. Zodra gehakte hun zoetkracht is 20/30 keer hoger dan die van dezelfde hoeveelheid suiker. Deze bevoegdheid wordt 200/300 keer groter als je een uittreksel gebruiken, dat indien geconcentreerd in water, lo è ben 70 keer!

Grote zoetkracht. Interessant, maar niets nieuws hier ook niet, behalve dat is in tegenstelling tot andere natuurlijke stoffen in de handel. Maar het eindigt hier niet ... Ik zou zeggen dat hier komt het leuke.

Hier is wat ze vonden de uitgevoerde studies:

• Het bevat geen calorieën en dus is het uitstekend in diëten zonder zoeten afzweren.
• Het verandert niets aan de niveaus van suiker in het bloed en is daarom geschikt voor diabetici.
• Remt de vorming van tandbederf en tandplak en dus kunnen worden gebruikt in deze tandpasta
• Vermindert het cholesterolgehalte.
• Ook, gewerkt kan worden in de keuken, in cosmesi, is antibacterieel, antifungina,  verhoogt antioxidantverdediging bescherming schepen en het cardiovasculaire systeem, geneest dermatitis en eczeem ... kortom, een wonder van de natuur!!

Maar waar is het u vragen ...? Tot een paar maanden geleden werd verboden in Europa (Met uitzondering van Zwitserland!). Waarom…? Hij werd ervan verdacht worden kankerverwekkend.

Het vreemde is dat deze plant inspanningen in Zuid-Amerika (zelfs in Brazilië de volksgeneeskunde als een remedie tegen diabetes), in Mexico, in Canada en de Verenigde Staten, heel Zuid-Oost-Azië Ook komt naar de zoetstof van enkele bekende drank met bubbels in Japan, e in Israele.

In het kort we misten alleen wij Europeanen noemen ... niemand weet waarom. Misschien zijn we voorzichtiger dan anderen en de dingen die we krijgen na een paar millennia van experimenteren!!

Nu weet ik niet of we kunnen praten over samenzwering, maar het feit is dat sinds hij werd toegelaten tot het gebruik verscheen de eerste pakjes van dit wonder, en planten groeien op uw balkon ... Het, omdat ieder van ons kon dolcificarsi coltivarsela en wat ze willenSin ... dat er niet zo gemakkelijk in de handel. Slechts bekende plaatsen op lijn iemand.

Vreemde toevalligheden… Wat zeker is, is dat als ieder van ons zou kunnen komen, op hun balkon coltivarsela een grote markt die geraffineerde suiker ... en beginnen de eerste grote groene revolutie!

Justin Catalano

Het lijkt vreemd dat de man classificeert bepaalde onkruiden. Een been vedere, in werkelijkheid, natuur in elke vorm van leven heeft zijn precieze plaats, ervan uitgaande dat in een perfecte ecosysteem zelfs schijnbaar nutteloze planten hebben hun precieze locatie en het doel. Misschien is de enige wiet, dus als we begrijpen de menselijke, is gewoon de man!

Onkruid zoals gezien in onze gemeenschappelijke menselijke betekenis effecten in de zorg of de indicator van onevenwichtigheden die in de bodem voorkomen.

De zorgeloosheid Umana, zijn gebrek aan respect voor het plaatsen, slechte arbeidsomstandigheden of zelfs, waarom niet, onevenwichtigheden ontstaan ​​door overmatige bemesting betekenen dat moeder natuur zal hebben om ons een signaal te geven of zich een remedie.

De wiet is een indicatie van braakland waar ze worden gemorst of stortplaatsen. Kamille met zijn kleine en prachtige bloemen is de genezing van de grond te compact en minimaal verwerkt.

• Maar waarom noemen ze onkruid?

Het punt is juist dat. Worden gedefinieerd als zodanig alleen voor de afschaffing ervan moeilijk, hun invasief gedrag, en ons gebrek aan vermogen om te elimineren hebben vergeten hoe in harmonie met de natuur te leven.

Vandaag spreken we van Portulaca (Portulaca oleracea), wijdverbreid in onze velden en bekend onder vele namen in het dialect (ERBA Porcellana, sportellacchia, purchiacca, gras pucchiacchella, enz..). Eenjarige plant om zich te verspreiden en knielen (we zouden meanderende zeggen), we bevinden ons vaak vooral in de maanden van juni tot augustus, te zien zijn in onze tuinen. Het ziet er zeer vergelijkbaar met een cactus plant met zijn vlezige bladeren en haar bruine takken. Zijn kleine gele bloemen doen maken het eerste waarderen en, dan, vervloeken wanneer het proberen om zich te ontdoen.

• Maar waarom is er, en bovenal het is echt onbruikbaar?

Zeker op basis van enkele lijnen voor het Portulaca verschijnt een reden. Slechte bodem drainage, namelijk, Simpel gezegd het water stagneert in de kelder omdat het te compact.

• Maar laten we naar de meer interessante vraag ... is nutteloos?

En hier de geweldige respons. Absoluut niet!

De tere blaadjes zijn heerlijk in salades, alleen of als toevoeging.

Pari haar twijgen, zodra de zon gedroogd en opgeslagen, ze zijn erg lekker als het gebruikt wordt als specerij voor pasta aglio e olio waarin ze geweekt. U krijgt een saus waar deze "sticks "voor hun aromatische, vaag doet denken aan de smaak van het eekhoorntjesbrood.

Maar, en dit is het meest interessante nieuws, doet ook goed als een plant die rijk is aan omega-3, vet kan ons immuunsysteem te verhogen, en vitaminen.

Dus eet! Maar niet alleen.

• De infusie van de bladeren heeft zuiverende effecten op het lichaam. Het is een goed diureticum.

• Bij gebruik voor extern gebruik is fijn om bijenkasten te behandelen, puistjes en eczeem.

• De boeren gebruikt, als een bijensteek of een wesp, neem bladeren meer vlezige,  breken ze in de helft,  en wrijf de angel.

In het kort, de Portulaca ontbreekt alleen het woord. En als praten zou zeggen "weed zal je!

Ik hou van het drinken van koffie zitten in de oude lokale, gehuld in de geschiedenis ... In mijn reizen, ik probeer altijd de plaatselijke kermis, en zodra ik mezelf onder te dompelen in die atmosferen, en de geest gaat ...

Maar nu vraag ik me af, wat is de 'koffie' s werelds oudste ?

                         Reageert Justin Catalano

Het oudste cafe van de wereld bestond al rond de 1500 in Constantinopel, een kopje koffie met taartjes.

Het werd gedaan hurken als ik denk dat het werd ook gedaan bij het Cafe Procope, oude Parijse locatie geopend in 1686 door een Siciliaan die hen verplaatst.

De regels voor het verkrijgen van de drank bij ons bekend zijn zeer recente. Zelfs de zogenaamde Napolitaanse koffiezetapparaat (niet de spottende!) mutuava uit het oude systeem.

Een filter mag poseren voorkomen, plaats aanwezig in de koffie Turks. Het zou juister zijn om te zeggen origineel zoals het ook deed in Ethiopië en aangrenzende gebieden om zo altijd. De zogenaamde fondsen dan, in sommige gebieden van de Middellandse Zee zijn ook bedden (Grecia in testa)!

Ho conosciuto Giustino Catalano commentando un suo scritto di erbe spontanee, argomento a me assai caro.  Qualche botta e risposta, e giù al telefono a chiacchierare… Simpatico ed appassionato, maar vooral innamorato della terra!  I suoi racconti mi hanno portato a lui…

Educatore del Gusto, Tea Tester professionista, Fiduciario e Docente Slow Food e Formatore Orti e MIUR. Responsabile Presidio Salsiccia Rossa di Castelpoto. Sommelier Professionista FISAR e assaggiatore ufficiale di vari prodotti. Consulente Eno-gastronomico alla ristorazione. Ambasciatore dell’Accademia della Gastronomia Storica.

“Discendo dal lato paterno da un famiglia di produttori e mediatori di vini ed olii che fornivano la Moet Chandon del liquer de expedition sino agli anni ’30 dello scorso secolo. E dal lato materno sono pronipote di un pasticcere modicano e nipote di un esperto di pasticceria. Cresciuto all’ombra di queste persone cerco di portare avanti le passioni che sono nel mio DNA con studio, serietà e costanza. Se avete pari interessi siete i benvenuti, a prescindere dal colore della pelle, le idee politiche e lo status sociale. Il mondo, come il piacere, è di tutti…”

• Justin Catalano, una vera fortuna per me incontrarti… la tua presentazione parla da se. Ma in fondo chi sei?

Sono un consulente enogastronomico. Parola che vuol dir tutto e non vuol dir niente. Sono solo un appassionato della mia terra e della gastronomia intesa a 360°.

• Scrivi storie di prodotti. Raccontami…
  

Ritengo che un prodotto che non narra la fatica e l’ingegno (quella che chiamo l’affettività umana) che c’è dietro, non è un prodotto.

• Ti piace il tuo lavoro?

Una sola cosa posso dire con certezza. Mi sveglio alla mattina e sono contento del lavoro che dovrò fare perché il mio lavoro mi piace tantissimo. Il cuore mi batte per le cose nuove che scopro ogni giorno.

• Hai sogni che vorresti realizzare?

Non ho sogni. Io vivo la vita per quello che mi manda e per quello che riesco a realizzare di giorno in giorno.  Een 50 anni non si hanno né sogni né rimpianti. Si vive in allegria.