Jenny Maggioni, hoofdredacteur van Voedsel&Drank, maandelijkse eten en wijn. We ontmoetten elkaar in Varese op het evenement Sociale Gusto, waarin het, met journalisten en bloggers, de evolutie van de communicatie van de Food Network.

Ik herinner me nog zijn enthousiaste reactie, wanneer, nu tijd geleden, Ik vertelde haar dat ik haar zou schrijven: "Cynthia, wow! Wat een eer! Maar ze zijn niet zo belangrijk!  Heel erg bedankt voor deze kans! Ik ben nog steeds groeiende ... Social Smaak voor mij was het een mooie gelegenheid persoonlijk en professioneel. Misschien is mijn verhaal iemand kan helpen, omdat ik het niet geloofde mezelf!

We moeten leren om meer in onszelf geloven, te vaak onderschatten we ondermijnt ons potentieel. Het belangrijkste is niet te verdwalen als gevolg van de golf van het moment, want het is onze overtuiging dat ons maakt dat single zijn maakt het verschil. Sommige, soms zo loop je het risico eenzaamheid, maar er is geen andere manier als je niet wilt dat het enthousiasme dat leidt soms tot in ons die vonk van genialiteit vaak in de slaapstand gezet verliezen…

Maar nu presenteer ik u Jenny, haar nog een lange weg…

Jenny Maggioni begon zijn journalistieke ervaring om montagna.tv, online krant precies gewijd aan de berg. Hier het belang van teamwork leerde hij, die dan, toegepast op de redactie in de daaropvolgende ervaringen.

In de volgende jaren, een stage in een online event Bergamo, en dan is de landing op de maandelijkse en dagelijkse online eten en wijn 'Italië aan de Tafel’, leidde hij tot aan zijn nieuwe avontuur hoofdredacteur van het maandblad 'Food&Drank '.

Een andere van zijn droom was om te schrijven naar zijn favoriete krant, 'Style.it'. De tevredenheid dan, een artikel over 'The Daily te zien gepubliceerd’ bij vrouwen die, geleid u om te geloven dat de inzet, wil, en vooral, de vastberadenheid om te geloven in zichzelf, zijn belangrijke elementen in de doelen van het leven.

Jenny, Ik wil de woorden van de schrijver en dichter te wijdenRalph Waldo Emerson (1803 – 1882),  las ze zorgvuldig…

Geloven in het denken, geloven dat wat waar is voor jou, persoonlijk voor u, geldt ook voor alle mensen, hier, dit is geniaal. Iedereen moet leren hoe te vinden en in de gaten houden dat sprankje licht dat flikkert in de geest meer dan de glitter in het firmament van barden en wijzen.

 Het is eenvoudig, in de wereld, wonen in het advies van de wereld; het is makkelijk, alleen, leven door onszelf; maar de grote man is hij die in het midden van de menigte houdt met perfecte sereniteit van de onafhankelijkheid van de eenzaamheid. Een dwaze consistentie is de obsessie van kleine geesten, aanbeden door jonge politici en filosofen en theologen.

Met consistentie een grote ziel heeft geen, eenvoudigweg, niets te doen. Het hele verhaal is eenvoudig op te lossen in de biografie van een paar mensen en krachtige serie.

“Beschavingen werden meer ingegeven door mensen die de grootste zorg in de kunst en voedsel wetenschap gehad ... "van" The Italian Kitchen "N. 1 – YEAR – 15 December 1929

Hoe is mijn beste vriend Giorgio Ferrari: "Italianen zijn de som van de ervaringen die in de Geschiedenis. Als je verliest je terug naar zijn de gewone mensen verward stem heeft niet. De keuken slecht wordt die rijkdom, wijnboeren die wordt DOC."

Een citaat dat ik het volledig eens, zijn dol op de geschiedenis ervan overtuigd dat, om verder te gaan een stap terug te doen. Herstel spreken van tradities, de arm, maar rijk aan geschiedenis, Ik praat over de eenvoud ...

Het is een moeilijke tijd voor veel, de versnellingen van onze economie zijn een algemene vertraging ondergaan. We moeten ons verenigen, maar bovenal moeten we ons verenigen. We hebben mensen nodig om te geloven, mensen met een echte passie voor het grondgebied, om zijn geschiedenis en zijn volk. Utopia, geen, enige ware liefde voor mijn land.

Als iedereen deed een stap vooruit, op zijn eigen manier, hoe kan, Ik weet zeker dat we zouden eindigen om te voldoen aan. Ik ben een romantische in de breedste zin, en start mijn geroep, mijn #TamTamxlaTerra, voor degenen die geloven zoals ik, dat de toekomst we onder de voeten ...

Vergeef me mijn uitbarsting, maar ik kan niet anders doen. Telkens als ik de kans, a modo mio, vrolijk, met mijn opzichtige hoeden, met mijn glimlach, met mijn stroom van woorden, Ik belijden mijn geloof voor het land.

Het werd gepresenteerd met een kans om Sociale Gusto, Indien gecoördineerd door de zachte Silvia Giovannini, gehouden in de prachtige Varese Estensi Gardens.

Met de kwaliteit Italiaanse keuken dichter bij de mensen, maar niet alleen. De ruimte gereserveerd voor culturele aanbod heeft ingeschakeld journalisten en bloggers, het blootstellen van hun ervaringen en hun gedachten!, in de evolutie van de communicatie op het gebied van eten en wijn.

Ik had het genoegen om aan de tafel met:

• Anna Prandoni, Directeur van The Italian Kitchen, de grootste koken tijdschrift in Italië geboren in 1929

• Laura Pantaleo Lucchetti, food bloggers zoals ik, die werkt met de groene kool, Wekelijkse online Eten&wijn

• Rosy Battle, ervaren journalist van sociale media en "non-food blogger"

• Santa Rush Co Internationale Riviera, huisvrouw 2.0

• Eugenio Peralta, foodblogger maker van de blog De man is een Locust

• Jenny Maggioni, blogger

Eenvoudige mensen die ik kreeg om te genieten, gedreven door een passie voor eten en voor het herstel van de tradities, maar met een goed in de gaten om het netwerk en de grote mogelijkheden voor de promotie van het gebied en haar producties.

In mijn toespraak vertelde ik hoe, bijna drie jaar geleden, Ik begon mijn avontuur dat ik nu letterlijk overweldigend, maar dat ik echt leuk. Ik niet veranderen op een mysterie dat mijn leven plots is geweest. Na een aanvankelijke verwarring hief ik herinvesteren in de passies van alle tijden, land, l’agricoltura, wijn, en de geschiedenis van het volk.  Als jong meisje Ik ben opgegroeid in de wijngaarden op het platteland van Treviso ... de aarde laat zijn sporen, op tijd, en zielen.

Ze creëerde een groep op Facebook, Le Vigne-ondersteuning. Ik deelde links met betrekking tot tradities, dialecten, eten, en wijn. Iemand merkte dit luidruchtige vrouw. Op een dag Ik stelde voor dat ik een interview met een wijnmaker van Aosta lezen. Ik werd erg emotioneel zo veel dat ik ging er om u te ontmoeten. Toen ik hoorde dat hij niet de middelen had om het label op de achterkant van zijn fles wijn, ho voluto raccontare la storia di quella vigna.

Dopo averla stampata gliela portai, perché volevo che la donasse insieme alla vendita del suo vino. Qualcuno l’ha letta, e mi ha chiesto di scrivere. La mia storia ora continua qui sul blog e su Cavolo Verde, anche se ho un sogno, quello di vivere in campagna e lavorare nell’agricoltura. Tra me e me dico spesso: “Cynthia, piedi per terra, e ricordati perché hai iniziato.” Sto imparando e continuerò a farlo, perché in fondo non si finisce mai…

Tra le mie tanti passioni c’è anche quella della comunicazione digitale. Twitto, fotograaf, lancio sui social… una vera peste! 😉 Metto in rete tutto quello in cui credo e che mi piace, per condividere i miei momenti di felicità, overtuigd van het belang van communicatie en het eten en de wijn van de regio via het web.

Maar één ding ben ik vast van overtuigd,  Het bedrijf dat we de gelegenheid hebben om te gebruiken moeten zich verenigen, en niet direct kennis te vervangen, nodige ervaring om de realiteit te weten, en hun producten. Stop niet bij de ramen ...