Er zijn zo intens dagen waarop, voltooiing, je moet denken om de juiste lessen te trekken. Zondag 4 Mei was een van deze. In St. Peter's Klooster in Lamosa, Provaglio Iseo in de provincie Brescia, werd geleverd aan Vincenzo Billeci, Assessor-visser Lampedusa die de werknemers vertegenwoordigen van de zee, een award in het geheugen van Francesco Arrigoni, journalist en student van Veronelli.

Ik wist niet dat Francis, maar deze dagen ik over hem gelezen. Een man die de bergen hield, die zijn passies in intimiteit woonde, niet gewend aan de mode van het moment en de golven. Een man van karakter, die niet was verstopt achter een comfortabele status quo die helaas, Ik werd wakker na een slaap van jaren als gevolg van een, Ik ervaar in deze maatschappij. Ik ben ervan overtuigd dat we heel goed zou zijn gegaan.

De prijs wordt aan hem opgedragen de richting van de vissers van Lampedusa solidariteit, afgelopen decennia, om de duizenden migranten die het recht van de zee met zijn leer, krachten te redden. Een reddingswerker gedicteerd door het geweten, die helaas in strijd is met de wetten van mensen die verbiedt vissers tot interventie ter ondersteuning van illegale immigranten, noodgevallen.

Vincenzo Billeci geïnterviewd door journalist Gianni Mura

"De noodoproep. Maar hoe is het mogelijk dat een noodsituatie moeilijk te vijfentwintig jaar? Noodsituatie die onder meer herinneren ons kust 300.000 EUR per dag. "Vincenzo Billeci klacht met deze woorden een situatie die zich sedert jaren.

Ik voel me heel dicht bij de vissers. Afgelopen zomer sprak ik met hen in Fiumicino, en Pozzuoli, een Crotone. Ik wilde begrijpen wat er mogelijk is, want in een land als Italië met 7450 km van de kust, is vissen sterven. Zeker de dure diesel, De burro, de illegale en de instellingen deze sector te vergemakkelijken. Maar het eindigt hier niet ... Vincent zei dat in Lampedusa Tunesische vissersvaartuigen slechts drie mijl van het eiland, bijna honderdvijftig dagen per jaar. De Kustwacht werkt, maar zonder goede resultaten. Ik begrijp nog steeds niet, maar misschien is er niets te begrijpen, want het is al al te duidelijk.

Aan het einde van de ceremonie stopte ik met hem te praten op lengte. In de jaren 80/90 vissers in Lampedusa waren zeshonderd, nu zijn er slechts iets meer dan tweehonderd. Het is heel anders dan de problemen in de eerste persoon door degenen die op land en zee leven te luisteren. Zijn onze politici die het zou moeten doen, omdat het daaruit, van land en zee dat we moeten beginnen. Ik vraag me vaak af of we in staat zijn om de schade die we hebben gedaan repareren.

Vincenzo Billeci is niet alleen een visser, Scrivia's poesie. Wij voeren degene die in oktober schreef 2013. Gisteren, toen we afscheid namen, het gaf me een gesigneerd exemplaar. Dit zal het voorzichtig onder de dingen houden lieve.

Tot een korte tijd geleden was ik betrokken bij de organisatie en de optimalisatie van de middelen, eigenlijk ben ik nog steeds, omdat ik deze principes in alles wat ik doe van toepassing.

Vandaag is mijn uitdaging begint hier.

In de afgelopen maanden heb ik in Taranto geweest, een Crotone, en Pozzuoli, Fiumicino ... goed ik in plaats van de zee geweest, maar vooral op plaatsen gewijd aan de visserij. Om beter te begrijpen dit gebied, Ik probeerde te benaderen proberen om een ​​exit-avond organiseren met vissers, hun werkzaamheden te volgen, te begrijpen praten en leven met hun. Helaas, de mistral is me niet begunstigd, herhaaldelijk blokkeren van mijn plannen.

Ik ben een hard hoofd, sommigen zouden zeggen een heethoofd, in feite zijn ze een gedreven en idealistische, en geef niet gemakkelijk. Juist om deze reden heb ik steeds het onderwerp te begrijpen verdiepen .... Ik deed het in Napels, Taranto, Crotone en in Fiumicino. Ik stopte en sprak met hen, sommige waren op hun hoede, terwijl anderen, na het realiseren van mijn echte interesse, Ik legde uit.

Mensen vochten, verbruid, moe, bijna gaf op de stand van zaken, mensen om naar te luisteren. Ik weet heel goed dat de problemen van het dagelijks leven is heel anders dan het schrijven en praten over.

Ik hou van mijn land en zijn volk, leven met ze te praten over het grondgebied, van de Nord Sud. Ik steun de passie en het enthousiasme, zelfs als het soms wordt een wissel trekken op de teleurstellingen. Het is een kwestie van seconden, want net een schouder om 'make me handelen en reageren’ de enige manier waarop ik: Mensen luisteren naar mij en vertolker van de stem van het volk, een die werkt, i veri Italiani.

Dat de stap naar stap, omdat ik wil begrijpen ...

• In Italië zijn er ongeveer 7450 km van de kustlijn, maar vissen is stervende. Er is iets mis, iets wat ik niet kan begrijpen, vooral in een tijd van crisis zoals deze, dat optimaliseren wat we hebben verlaten moet voorrang worden verleend aan. Iemand zal saai definiëren, zelfs spraakzaam benadrukt voortdurend, in wat ik schrijf, dezelfde concepten.

• In Italië, de mode, Toerisme, l’agricoltura, visvangst, eten en wijn zijn de belangrijkste sectoren, en als zodanig moet worden bevorderd het grootste deel van hun wegen. Helaas is het niet zo. Ik begrijp nog steeds niet ...

Dit zijn warme dagen, dagen van diepe crisis. Er is geen melding gemaakt van andere spellen die bevoegdheden loondienst politici uit Italië dat werkt, dat als ik me goed herinner! Ik wil niet praten over hun, mi logora, mi la Bharti, Ik vind het nutteloos en frustrerend. Ik wil praten over onze producties, Italiaanse, hun ontberingen.

Ik herhaal een belangrijk aantal, onze eigen rijkdom en als zodanig dient te worden gewaardeerd. Wij hebben 7450 km van de kustlijn, maar vissen is stervende.

Ze vertellen me dat in Mazara del Vallo in de afgelopen jaren door 380 schepen zijn vertrokken 80, Fiumicino zeven jaar geleden waren er 45, nu zijn er 25, Crotone gebeurt hetzelfde. De vissers zijn op hun knieën. Het vernietigt een van de belangrijkste economische.

Ze vertellen me dat eind september voor een maand zal er een biologische rust voor de herbevolking van de zeeën. Een nog voor de trawlvisserij hoewel dit betreft alleen de schepen. Laat de kleine vissen niet stoppen. Maar ik vraag, is erg klein? Zodra een klein visnetten gebruikt van een meter en een half hoog, nu gekomen om 12 meter. Zodra ze stopten om 3 mijl in zee, nu stoppen bij 10…

Waarom niet alle stoppen, en niet een per mese, maar een jaar! En dan, omdat ze uitgangen kunnen 14 erts in mare! Moet worden toegestaan ​​een maximum 8 uur! Dit zijn de woorden van de vissers, wie houdt van de zee, degenen die niet uitbuiten.

Hun eerste probleem is de hoge kosten van diesel, de tweede is de bureaucratie en instellingen die hen niet helpen zoals ze zouden moeten, de derde is de illegale ...