Ik denk dat nu iedereen weet wat een blog, een dagboek in het netwerk ontstaan uit een passie, in te schrijven en te delen via sociale netwerken, waar we van houden om te leven. Een fenomeen dat zich ontwikkeld heeft sinds de late jaren '90, en heeft bijgedragen tot radicale veranderingen in de manier waarop mensen communiceren op het web. Een persoonlijke ruimte vrij van beperkingen, waarin tot uiting te geven aan hun gedachten en hun eigen creativiteit. Een echte container, vol leven en emoties.
Met betrekking tot mijn, Ik bedoel het blog, Ik weet niet hoe lang. Het is gewoon een fase in mijn leven, dat stond me toe om te leren kennen en te leren, opstaan na een val. Voor sommige, Ik weet dat ik een aantal van de verhalen die ik heb geleefd zal koesteren, ze af te drukken op papier pagina, onvervangbaar reisgenoten, zegt een toekomstige tijd.
Dit alles om te zeggen wat? Misschien om te zeggen dat het de passie die ons drijft? Sommige, Wee degenen die verloren, maar wee ook voor degenen die er misbruik van! Gevoel naar behoren genomen, het risico in herhaling, Ik blijf op mijn persoonlijke ruimte te schrijven over dit, om te verduidelijken dat de passie niet moet worden gebruikt, ne fraintesa.
Dit is mijn gedachte, helaas, helaas, komt niet overeen met de werkelijkheid van de dingen. Ik blogger, geliefd en bekritiseerd, degenen die zich inzetten door het aanpassen van wat ze doen, degenen die in hun gezelschap te zetten doet weinig energie, die binnen hun mogelijkheden te verplaatsen, gewapend met camera's en de technologie te delen. Zij zijn degenen die alle vrije tijd te gebruiken, vaak hun vakantie, studeren en schrijven in de meest onverwachte uren.
Sommigen worden zo goed te worden onderzocht en worden benaderd door mensen die bekend hoeft te worden, vaak zonder te erkennen. Dit is het punt. Laat me je vertellen een paar afleveringen die me betrokken, en dat maakte me bijna verliest de wil om verder te gaan in een wereld waarin de sluwe prevaleren. Het is alweer een tijdje, want ik ben nog niet klaar.
Eerste geval. Een paar jaar geleden werd ik benaderd om de persoonlijke verhalen van het leven van een beroemde kasteel van Bergamo vertellen waar u Restaurants. Na hen te hebben gekend en hebben hun verhalen interessant gevonden, Ik de opdracht aanvaard. Ze waren nog steeds nodig een paar bijeenkomsten om het materiaal dat ik nodig verzamelen. Om dit te ondersteunen, Ik vroeg hen een terugbetaling voor de tijd en autoritten. geen antwoord, vervolgens gesuspendeerd samenwerking.
Volgens de rechtspraak. Circa un anno fa, Ik was betrokken bij een drie-daagse tour-blogger-cursus in verband met de promotie van het gebied in de Veneto, precies naar Treviso, een stad die ik hou heel erg naar mijn roots. Ik schreef 'cursus' bij ons, want er was een fotograaf die ons geleid. Er werd overeengekomen om de reiskosten te vergoeden. Maanden zijn verstreken, voortgezet beloften, maar niets. Ik had bijna afgetreden, wanneer, naar het midden van augustus, Ik werd opnieuw beloofd de vergoeding van de kosten voor het verstrijken van de maand. Nog steeds niets, of beter, bijna een aanfluiting. Mijn passie is en die van vele, en dat van deze heren zoals wij het noemen?!
Gisteren, na mijn uitbarsting, in prive velen hebben me verteld om dezelfde situaties leven. Dragen de woorden van een vriend: “Cynthia, als je schrijft, misschien een plezier voor ons allemaal, veel dingen onopgemerkt, Nu is het de mode om te spreken van de bloggers meer kwaad dan goed.“
Ik dat ik zou beloofd.
