Kom SCRIVE Wikipedia: “Il tam-tam è un tipo di tamburo usato da alcuni popoli africani come strumento di comunicazione a distanza per diffondere un messaggio di villaggio in villaggio. Metaforisch, de verspreiding van informatie door middel van mond tot mond. "
Goed, is een paar dagen dat mijn manier, synergie te creëren, Ik lanceerde een hashtag su twitter, voor meer dan een motto te verenigen en bekende fabrikanten; Italiaanse producenten die voldoen aan en ik ontmoet in mijn omzwervingen op social media en in het bijzonder ... langzaam in persoon. Het is tijd om GENOEG egoïsme zeggen, en tijd gaan hand in hand! Staten kan nog steeds! Scatter niet iedereen ten goede komen. Je moet vooral opnieuw starten door “Mensen”, vervolgens met goede projecten, je kan ver gaan…
Het script dat ik reproduceren hieronder is de uitbarsting van een vriend, een producent van olijfolie in de regio Calabrië. Italië LEEG waarvan hij spreekt zijn ervan overtuigd dat we nog kunnen vullen ... Ik ontmoet zoveel mensen, mensen vooral moeten ga terug naar geloven in iemand die zal toetreden, en waarin ze vertrouwen kunnen plaatsen! Forza Italiaans! Ik wil een #TamTamxla Aarde!
“Chi uccide con lo sfruttamento, met hypocrisie of onverschilligheid met de landelijke wereld is het wissen van de toekomst ".
Alessandra Paolini
Doe jezelf niet vragen wat je doet…
Vraag niet wie cultiveert tarwe waarop u proefschriften gastronomische oppoetsen, die de sinaasappels die spremerete voor voorgerechten meest innovatieve snoeit, die is gebogen naar de top van de perziken binden, chi Fresa, die bemest, Je dirada…
Deze wereld hoort niet thuis in de marge is waar uw hebzucht heeft afgezonderd, je je omdraait als hyena's nooit tevreden totdat je moet op zoek naar andere karkassen omdraaien, je le! Want wie doodt met de exploitatie, met hypocrisie en onverschilligheid met het platteland is het wissen van de toekomst. Doe jezelf niet vragen wat je doet…
En nu hier is mijn kleine provocatie, het steentje dat lanceren, beton S.O.S. een schip Amica:
Wij veroordelen!
Maar verwerpen we op nul zetten in op deze walgelijke moerassen waarin de boer cultuur of zeggen dat de agro-business aan het zinken!
Raccontiamola het verhaal van een prototype FIGUUR (Ik gebruik de man, omdat de termijn is zo, maar ik ben net over een figuur) die gelooft dat voedt de kippen-je kunt ze verpletteren als het wordt geloofd; een poeder’ misschien minder dan die van de klasse squeeze druiven, gezien dat het bovenstaande is er trots op dat de houder van een wijn zijn, maar een waardeloos oude wijnbar voor dronkaards zou niet waardig om de teugels te nemen!
En raccontiamolo van deze franjes of misschien zijn ze iets veel meer substantiële? Die willen kwaliteit op nul kosten cashable twaalf maanden, als het aanbod van die voor de zonden spurgarti! Italië is in crisis? NO! Italië zal de crisis die nog niet volledig heeft bereikt zoeken, het bewijs is van het bestaan en de economische bestaan van Italianen die hun werk niet kunnen doen, maar, helaas, nog steeds blijven werken aan nadele en ten koste van degenen die goed met zulke problemen, en ook testen verbeteren!
Zolang er de GDO (grootdistributie) die niet begrijpt een deurklink van wat verkoopt en de idioot die het grootste 300 euro voor het diner, maar dan pidocchia het pond van citrus, totdat er een dame in nerts die vraagt waarom een pond perziken kosten zoveel, totdat er een restaurateur waarvan de werknemers worden betaald aan meer dan een tip wat kost hen een fles olie, maar dat laatste alleen als je betaalt de schade die u eraan herinneren dat de factuur de datum van het vorige jaar, totdat alles wat bestaat en woekert, Italië zal de dumping die is uitgegroeid blijven, omdat mannen die leven zoals zij die regeren niet willen om iets te begrijpen en te investeren op de symbolen en het zwaaien van vlaggen (groen als het geld) zelfs als ze niet echt weten of ze zijn gunstig.
Maar Italië is niet in crisis, l'Italia è LEK, is heel anders omdat de, de crisis, in de economische, veronderstelt een liedje uit mijn introspectief vermogen om te vangen en te verwerken hoe beter de aanwezigheid van een staat van crisis, teller, het vacuüm kunnen proberen en testen van een koelkast van klasse E, net zoals wij Italianen, koude, leeg en dwaas en gulzige consumenten!
Dear Cinzia,
leggo le tue parole e noto una vicinanza tra chi ama l’Italia, chi ama i prodotti della terra, chi ama la passione di chi si prodiga a dar la vita a prodotti che nulla hanno a che fare con la corsa a nuovi mercati… solo per poter aumentare i terreni bruciati, diminuire i costi di produzione, i prezzi di acquisto e, già perché poi finisce così, la quantità di prodotto contenuto veramente. Tutto per l’avidità di pochi soci e la delusione di tutti gli altri.
Questo è quello che tengo bene in mente quando, dando ossigeno a quel fuoco di passione che ho dentro, porto i prodotti italiani d’eccellenza (già così si chiamano adesso quei prodotti che dovrebbero essere “secondo natura”) con me e li presento ai possibili acquirenti, siano essi privati o negozi. Tanto il tempo necessario ed il lavoro richiesto, ma tante anche le notti serene passate senza timore, perché ho fatto il mio dovere, ho posto una pietra nel fiume della conoscenza.
Questo è quello che io e pochi altri in questo Paese, dove si da ancora peso alle persone, meno ai capitali, we doen.
Il mio invito è quello di seguire il tuo, il nostro, percorso e mettere tanto impegno per aiutare quei produttori che ancora ci credono.
Lo zo, per me, in Svezia, è un lavoro facile, ma provateci lo stesso.
Hallo,
Maurizio
Ciao Maurizio,
scrivi dalla Svezia… Come stanno le cose li?
Qui non è facile, lo sai bene, giro molto per produttori, parlo con loro… è dura, meer. Ik, con i miei entusiasmi e con i mezzi che ho, ci provo… Cerco di dar loro voce. Ma ripeto, è dura!
Loro me lo dicono. La burocrazia e persone che non considero “Italiani”, che speculano con concorrenze sleali senza qualità per un ritorno facile, non li aiuta, e non aiuta la situazione a migliorare. Sono guadagni facili, ma di breve durata. Solo le vere tipicità perdurano nel tempo e garantiscono un’immagine al mady in Italy nel mondo.
Bisogna trovare il modo di ripartire. Dobbiamo tornare a credere nel territorio rispettandolo, dobbiamo recuperare quell’appartenenza che molti hanno perso! Per la miseria siamo in Italia! Caspita lo urlerei nelle piazze! Ma ci rendiamo conto che in che paese meraviglioso viviamo! Parlo di tradizioni, di paesaggi, zee, smaak… Geschiedenis! Siamo forse ciechi! E per quattro idioti che ostacolano ci vogliamo arrendere! Maiiiii! Chi si arrende ha già perso!
Het’ necessario ripristinare la fiducia ponendola in persone che vivono realmente e direttamente le situazioni sul campo. Persone che vanno collocate nei posti giusti, dove possono “fare bene”, o che per lo meno vanno ascoltate riportando la lora parola a ch può!
Chi sono mai diranno in molti per usare questi toni? Un’illusa, una sognatrice, una pericolosa idealista, una rompiscatole. Io posso solo dire che sono un’ITALIANA CHE AMA IL SUO PAESE, I SUOI TERRITORI E LA SUA GENTE… E QUANDO AMI, COMBATTI!